Begrijpelijk is het wel. Je kunt immers niet alle spullen voor eeuwig bewaren. “Dit is al zo oud….dit kan wel weg”, moeten ze tijdens een grote schoonmaak op de brandweerpost Zuilen gedacht hebben.
Deze week werd ik door oud-leden geappt met bovenstaande foto. Op de foto is te zien, hoe een lessenaar met nog wat andere spullen bij het vuil is gelegd. Voor een iemand die de geschiedenis ervan niet kent niets bijzonders, voor toevallig passerende oud-leden echter hartverscheurend. “Daar gaat weer een stukje geschiedenis”, werd erbij vermeld.
Als je weet wat de geschiedenis van een voorwerp is, dan gaat het misschien ook voor de huidige leden wat meer leven. Wist je bijvoorbeeld dat deze lessenaar aan het korps is geschonken in 1976 bij de heropening van de kantine van de vereniging, bijna 45 jaar geleden dus. Het verving een ijzeren lessenaartje, hieronder te zien tijdens een ledenvergadering die werd voorgezeten door voormalig commandant Jan Stolker.
De oude lessenaar was minder imposant en werd daarom vervangen door een nieuw exemplaar met het brandweerlogo van de brandweer Zuilen erop.
In 1976 werd het voor het eerst gebruikt tijdens de diploma-uitreiking. Op de foto hieronder zie je ‘vader van de brandweer’ voormalig burgemeester Henk Vonhoff een diploma uitreiken aan Hans van Zanten.
De lessenaar bleek gevoelig voor beschadigingen. Het embleem was gemaakt van gips wat bij het minste geringste stoten al beschadigde. Reden om het dan ook in het eind jaren negentig eens grondig te restaureren. Het lessenaartje kwam toen bij elke vergadering als nieuw weer op de bestuurstafel te staan (bovenop het bestuurskleed van de vereniging).
Wie heeft er niet een keer stiekem achter gestaan, zich inbeeldend dat er een grote schare toehoorders muisstil naar je zat te luisteren? Of wie heeft niet zijn diploma in ontvangst mogen nemen in de buurt van deze lessenaar?
Het stukje geschiedenis is nu dus voor altijd weg. Afgevoerd met een vuilniswagen, onderweg naar een vuilverbrandingsoven.
Buiten de lessenaar, staan nog meer spullen op de nominatie om voor eeuwig te verdwijnen. Naast oude foto’s staat ook de fooienpot, de oude brandweerhelm die op een straalpijp is geschroefd, op de lijst om te verdwijnen. Niemand geeft nog fooi in een economie die wordt betaalt met tikjes en betaalpassen. Voor de huidige leden, niet meer dan een stofnest….voor de oud-leden zoveel herinneringen. Wie kan zich niet de jaarlijkse gokpartij herinneren, als je bij de ledenvergadering moest raden hoeveel geld er dat jaar aan fooi was binnengehaald?
Wel jammer dat het huidige bestuur niet even informeert bij de oud-leden of er niet iemand behoefte heeft om de relikwieën over te nemen. Weggooien kan altijd nog. Weg is immers voor eeuwig weg.
Prachtig verwoord John! Zo zonde dat dingen zonder overleg bij het grof vuil worden gezet.
Aan de ene kant ook begrijpelijk….je kunt nou eenmaal niet alles maar blijven bewaren.
De lessenaar heb ik altijd mooi gevonden. Het mooie glanzende gelakte oud met daarin het boek met de presentielijst. Eigenlijk was het oude gipsen brandweerlogo het mooist van deze lessenaar.
Hoewel de lessenaar iets is uit het verleden en het afroepen van de presentie (als je naam werd afgeroepen reageren met “present”) misschien ook en daarmee de lessenaar misschien overbodig is geworden, hoop ik dat iemand wel het oude logo heeft verwijderd en deze heeft bewaard…..